zondag 30 december 2007

Het Slaapkamerkleed

“Ja, Joop en nu uitrollen.”zei Mientje tegen Joop.
Haar nieuwe kleed dat ze maanden geleden had besteld was vanmiddag gebracht. Het was speciaal voor haar slaapkamer gemaakt in de kleuren groen naar geel. Haar hele kamer straalde deze kleuren uit. Het was echt haar droom kamer. Nu moesten er nog vensterbanken in dan kon ze ook plantjes voor het raam zetten, niet dat ze zo goed met planten om kon gaan, ze gingen met de regelmaat van de klok dood, maar ze wilde het telkens toch proberen en als het echt niet wilde lukken had ze nog één optie, cactussen die konden wel tegen een stootje. En nu haar broer en schoonzus hier in het dorp een planten en bloemen zaak gingen beginnen zou het zeker wel lukken. Die zouden haar wel met raad en daad bijstaan. Ze zou Adriaan eens polsen wanneer hij die vensterbanken eens kon maken en ze wilde ook dol graag een klein vitrine kastje hebben voor haar frutsels, zo als Joop altijd haar collectie potjes en pulletjes noemde. Hopelijk had Adriaan er binnenkort tijd voor, want in de winkel van Hertha en Willemijn was niet zo veel timmer werk meer en ook het werk, wat was blijven liggen, begon op te schieten, had hij gezegd.

“Lieve vrouw,kan ik nog meer voor je betekenen”zei Joop. Mientje schrok op van zijn stem, terwijl ze naar het tapijt stond te kijken was ze weer aan het dagdromen geslagen.”Je stond weer te dromen hé, je blik was mijlen ver weg, volgens mij was het wel leuk waar je aan dacht, was het soms over mij “vroeg Joop. Mientje voelde zich eigenlijk een beetje betrapt, maar grapte gevat terug.
“Ja, ik dacht, wat is het toch heerlijk zo’n sterke, gevoelige man te hebben, die een kleed zo precies op de plaats weet te leggen, waar zijn vrouw het hebben wil.” Joop grinnikte. “Dat kleed ligt nu, dus ik ga maar weer”en Joop vertok uit de slaapkamer.
Mientje keek weer naar haar nieuwe kleed, het was toch wel mooi, ze was er wel heel erg blij mee. Er was in de tijd tussen het bestellen van het kleed en nu dat het gekomen was ook wel zo vreselijk veel gebeurd. Het huwelijk van Hertha was gestrand, Kees met die Pauline, waar notabenen nog een brief van in de la van de buffet kast lag . Hertha had er niet meer naar om gekeken, en zo te zien zou ze hem niet eerder open maken voor dat die Martin weg was.
Ze was helemaal onderste boven van die jongen, het was Martin voor en Martin na, Martin zou een schilderij van haar gaan maken, Martin kom zo mooi vertellen met dat franse accent. Mientje maakte zich er wel een beetje zorgen om volgens haar was Hertha bezig om stapel verliefd te worden op die jongen.
Niet dat het geen aardige jongen was maar het was wel een kunstenaar en een zwerver dan was hij hier en dan weer daar Mientje had daar de nodige twijfels over en wilde eigelijk niet dat haar dochter zich hals over kop in een warrige relatie storten .Hopelijk vergiste ze zich, maar gezien het gedrag van haar dochter, was Mientje bang dat, dat niet geval was.

“Maak voort Mien”zei ze in zichzelf, zo worden die oliebollen nooit gebakken en het moesten er veel zijn want morgen kwamen Tante Anna, Coba en Martin oudejaar vieren. Robertha had het beslag al gemaakt en was nu appels aan het schillen voor de appelflappen ze zou haar maar snel gaan helpen.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Joke wat een mooi kleed
en ook zo leuk dat het in het verhaal verwerkt is.
wat ligt er veel in die linnen kast
gr.Toos

Anoniem zei

Joke weer heel mooi gemaakt.
Fijne jaarwisseling en kijk er weer naar uit naar je nieuwe miniaturen,meubels en workshops en niet te vergeten je verhaal in het komende jaar.
succes Hans

Anoniem zei

Joke wat een prachtig kleed die kleuren ook zo mooi heel warm
groetjes Corrie

Anoniem zei

Prachtige kleed Joke! Dit zijn ook echt kleurtjes waar ik van hou.
Groeten, Josje

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein