zondag 27 januari 2008

Droom

Het was mooi zonnig weer, wel koud nog maar voor januari best lekker.
Geertje en Floortje zaten in de kant van de weg, ze waren aan het knikkeren.
Op de weg kwam een man aan gelopen, hij liep te kijken naar de huizen en naar de kinderen. Zijn manier van lopen en zijn houding hadden iets bekends maar Mientje kon niet zien wie het was omdat zijn gezicht onder een grote hoed zat. Opeens zagen de kinderen ook de man, Geertje stond op en keek met haar hand boven haar ogen omdat de zon zo laag stond. De man liep op de kinderen toe. Geertje rende naar de man. “ Vader………..vader ben u het echt?” De man spreidde zijn armen, pakte Geertje op en ze draaide samen in het rond. “Ja hoor ….Hoe gaat het met mijn grote dochter en wie is die andere jongedame” vroeg de man. “Oh ….vader ,dat is mijn buurmeisje Floortje en ze is ook mijn beste vriendin, maar u was toch nog in Canada? “Geertje stond in middels weer op de grond en keek omhoog naar de man “Ja ….ja ….maar ik miste jullie zo dat ik dacht ik neem de boot en ik ga Geertje ,Pieter en jullie moeder maar halen en ik vergeet helemaal Johanna, want die nemen we natuurlijk ook mee.”zei de man,.”Oh ……….maar ik weet niet of Moeder, Pieter, en ik weer in Canada willen wonen “zei Geertje. “Denk daar nu maar niet aan, waar is Pieter eigenlijk en je moeder.”vroeg de man “Pieter is bij Opa in de schuur een konijnenhok aan het timmeren en Moeder is maar Tante Anna en Coba, want ze had een brief van Martin gekregen en dat ging ze vertellen.”zei Geertje . “Zo …zo en wie is die Martin dan wel ? “vroeg de man.” Dat is een iemand die schildert en heel lief is voor moeder, maar ik moet nu naar Oma toe hoor “zei Geertje en liep naar het hekje. ”Nee hoor, je gaat fijn met mij mee “zei de man en pakte de hand van Geertje en begon weg te lopen. Geertje begon te gillen “Nee ik wil niet…… nee nee …..Oma
…..Oma…….Oma
Mientje vloog met een ruk overeind in haar bed, aan het voeteneind stond Pieter “Oma schrok u van mij.” In de deur opening stond Hertha “ Zo moeder was u weer aan het dromen, ik kwam u halen om beneden thee te drinken Willemijn heeft een appeltaart gebakken en vader heeft de schommelstoel van de veranda in de keuken bij het fornuis gezet , daar kan u dan fijn zitten, het wordt tijd dat u weer gezond word. Wat denkt u gaat het lukken ik zal u wel helpen “ “Ja ……ja ik denk het wel,….. maar waar is Geertje? vroeg Mientje aan Hertha. “Beneden aan het spelen met Floortje”antwoordde Hertha “Gelukkig”mompelde Mientje terwijl ze zich liet helpen om uit bed te komen. Dat koudje was toch wel erg hardnekkig geweest. Ze had dagen in haar bed gelegen en hele hoge koorts gehad, maar het ging gelukkig weer veel beter en het was goed dat ze weer naar beneden ging. Toen ze beneden in de keuken kwam zat iedereen rond de tafel, ze werd naar haar schommelstoel gebracht en Joop kwam nog met een deken aan voor over haar voeten.
“Zo vrouw , fijn dat je weer er bij ben, je ben een week niet beneden geweest, maar omdat Hertha een brief uit Canada heeft gehad en Willemijn appeltaart heeft gebakken dachten we dat het fijn was dat je er bij was,” sprak Joop plechtig.
Mientje keek geschrokken, ”Canada ……..Kees? …..Daarom Appeltaart…….ik geloof …..dat … ik ......ik heb geloof ik wat gemist?” Joop nam het woord weer “Lieve Mientje je ben zo ziek geweest, maar hier gingen een hoop dingen door. Hertha heeft een brief ven het gerecht gehad haar huwelijk is nu ontbonden, Willemijn heeft een appeltaart gebakken om dat ik een kastje in het washok voor haar heb getimmerd. Ik had met haar gewed dat ik het wel zou kunnen en dat heeft ze verloren, ze dacht echt dat ik dat niet kon, het ging zo goed dat ik een konijnenhok voor Pieter ga maken”
Iedereen begon te lachen en Mientje lachten ook maar mee maar niet echt van harte, het was toch eigelijk heel gezellig in de keuken. In een hoekje zaten Floortje en Geertje met knikkers te spelen , Mientje huiverde even ”Konijnenhok ……knikkeren ……. gelukkig was het maar een droom, maar het leek zo echt.”dacht Mientje.

woensdag 23 januari 2008

Kant

Vanmorgen was er weer een repetitie van het koor, zo als elke woensdagmorgen.

Een koor lid had een doos met oude kantjes en die heb ik gekregen om te gebruiken bij mijn knuttels. Die doos was al een plaatje op zich en de inhoud helemaal te gek.


er moesten wel een aantal kantjes gewassen worden dat is inmiddels gedaan ik heb ze in een handdoek droog gerold en gestreken.


Gisteren had ik last van schoonmaak woede. Toen heb ik de vitrine kast eens lekker schoon gemaakt zodat je nu weer goed kan zien wat er in staat. Het is wel vervelend dat de deur er uit is wand dan word alles echt wel stoffig vooral als ik hier boven aan het zagen ben. dan is het in de kortste keren weer heel erg stoffig. Maar nu is het voor even weer netjes.

maandag 21 januari 2008

de Winkel pui en een Kastje

Zo de winkelpui is af de sierlat is geplaatst en het opschrift staat er op.


het is nog even wachten voor dat de officiële opening is maar ze zeggen altijd een goede voorgevel siert het huis dus ook de winkel. In eerste instantie zou het een kringloop winkel worden maar in "het verhaal "komt het beter uit om er Antiek en Curiosa te gaan verkopen dus is het maar aan gepast.




Vanmiddag ben ik bij Ingrid geweest , die zit thuis om dat ze vorige week gevallen is met de scooter. We hebben heerlijk zitten knutselen het keukenkastje wat in de nieuwe DHN staat. Alleen wordt het bij mij geen keuken kastje maar een kastje voor in het was hok .


Daar zal Willemijn wel blij mee zijn want die wist niet waar ze de was poeder moest laten.


het kastje moet nog geschilderd worden.

zondag 20 januari 2008

Ziek

Mientje liep te schuifelen in de kamer, ze voelde zich helemaal niet lekker. Plotseling was ze rillerig en heel verkouden geworden en dat kwam helemaal niet uit.
Straks zou tante Anna komen om koffie te drinken, dat was vorige week al afgesproken. Hertha was ruim een uur geleden naar tante Anna,s huis gegaan om dat Martin daar nog was en toen was er nog niks aan de hand. Anders had ze het bezoek wel afgezegd. Martin zou vandaag weer vertrekken naar Frankrijk. Hij was eergisteren uit Amsterdam gekomen en was gelijk naar hun huis gekomen om Hertha te zien. Mientje moest ondanks haar zieke gevoel grinniken. “Die jongen was echt tot over zijn oren verliefd op Hertha”. Hij had haar schilderij bij zich maar ze mocht het niet zien ze moest alleen nog even poseren omdat het nog niet naar zijn zin was. En toen had hij het weer mee genomen en als hij nu weer kwam zou het af zijn.. De manier hoe hij naar Hertha keek deed zelfs Mientje’s hart smelten. Ze was echt benieuwd hoe lang Martin in Frankrijk zou blijven. Ze zou niet raar op kijken als hij binnen een maand er weer zou zijn. Maar hij moest een paar opdrachten gaan vervullen. Want zoals Martin zelf zei ,hij kon niet van de wind leven. Hertha genoot met volle teugen van al die aan dacht haar ogen staalde en niets was haar te veel. Na het gesprek en de brief van Kees, had ze wel geprobeerd om Mientje meer deelgenoot te maken van haar ideeën en gevoelens. Mientje kon ook heel goed merken dat ze toch heel voorzichtig was. “Ik heb mijn zinnen in de eerste plaats op het winkeltje gezet,ik vind het zo leuk om iets voor ons zelf te hebben en proberen zelf de kost te gaan verdienen in combinatie met de opvoeding van de kinderen, die kans heb ik nu en dat geeft ook een heel onafhankelijk gevoel en u heb zelf gezegd dat ik niet te hard van stapel moet lopen. Nee die winkel geeft zo veel afleiding, dat ik zo, zelf, goed tot de ontdekking kan komen, wat ik eigenlijk echt helemaal zelf wil.”had Hertha gezegd.
Goed Martin verdween vandaag weer en ze zouden wel zien hoe het zich verder ontwikkelde.
Mientje stond echt te rillen toen de bel ging. Mientje schuifelde naar de deur om hem te openen . Tante Anna stapte snel naar binnen en schrok toen ze haar nicht zag.
”Lieve Mientje, wat zie jij er uit volgens mij, moet je in je bed liggen, je ziet zo wit als een doek en je staat te trillen als een rietje, zijn Robertha en die mannen er niet.?” Mientje schudde haar hoofd. “Joop en Pim zijn naar de stad en Robertha is boodschappen gaan doen, ze zal zo wel komen en ik ben net niet lekker geworden, ik heb nog niet eens koffie gezet” zei Mientje.” Dat hoeft ook niet, ik zet zo een kopje thee, dat is zo klaar, maar jij gaat nu eerst je bed in, want daar hoor je. Dan krijg je van mij een kopje thee en dan ga ik weer terug naar huis lopen, en die koffie kom ik later wel drinken.”zei Anna op een manier die geen tegenspraak dulden. Mientje vertok naar boven, trok haar pon aan en schoof tussen de lakens, ze had het nog steeds heel erg koud maar was wel erg blij dat ze nu in bed lag. Na een minuut of tien kwam tante Anna met een lekker kop warme thee.”Drink maar lekker op, word je warm van, ik ga nu naar huis toe, zal ik Hertha naar huis sturen? , Martin is toch al weg. Ik heb al een kop thee genomen . Kind ik heb je zo veel te vertellen maar dat komt later wel wordt eerst maar beter.”
“Dank u wel tante, als de kinderen uit school zijn komt Hertha wel naar huis en Robertha komt straks ook mmmm….. die thee is lekker, dank u wel .” zei Mientje terwijl ze de warme thee op dronk. Tante liep naar de deur “Ik ga nu, zal de deur wel het slot trekken “Anna verdween en even later hoorde Mientje dat de buitendeur werd dicht getrokken. Rillend bleef ze in bed achter.

woensdag 16 januari 2008

't Winkeltje

Ik heb de laatste dagen aan de voorpui van het winkeltje gewerkt en een zonnescherm gemaakt. ik had van de buurvrouw een stalenboek met stofjes gekregen die dus meer gebruikt

de winkel is met schuurpapier steentjes beplakt

Hier onderder is net de erker op de pui geplaatst

Hiet boven ook met deur en raam de winkel zelf wordt nu nog van steentjes voorzien

zondag 13 januari 2008

Mientje's zorgen

Mientje had gehoopt, dat ze na de feestdagen een beetje in rustiger vaarwater terecht zouden komen. Maar het zag er niet echt naar uit. Sinds Hertha de brief van Pauline geopend had, was ze opmerkelijk stil geweest. Dat ze met de feestdagen zo vrolijk was leek wel een eeuwigheid geleden. Ook had ze het helemaal niet meer over Martin en dat was iets waar Mientje zich toch over verbaasde. Ze zou, als de gelegenheid zich voor deed, toch eens proberen een gesprek met haar aan te knopen. Joop had gezegd dat, dat vanzelf wel zou komen en ze daar maar niet druk over moest maken. Wel had Joop tegen Hertha gezegd, dat ze haar hart moest volgen maar dat hij Kees een grote flapdrol vond en dat het grootste excuus voor hem nooit genoeg zou zijn. Verder was er niet meer over gesproken. En dat was iets waar Mientje totaal niet tegen kon, die wilde altijd alles gelijk uitgesproken hebben. Hertha leek in dat opzicht precies op haar vader, eerst de boel uitknobbelen en dan kwam de beslissing.
Mientje zuchtte eens diep, keek toen weer naar heer breiwerk, ze schoot al lekker op. Ze was begonnen aan een trui voor Geertje maar hij werd wel een beetje groot volgens Hertha, maar dan zou ze er wel in groeien. Mientje was sneller er mee gegaan als dat ze had dacht. De vorige trui had 3 jaar geduurd en toen was ze er inmiddels uit gegroeid dat zou dit keer niet vast niet gebeuren. Ze moest alleen de mouwen nog breien en dan was hij klaar. Ja nu het winterdag was en de avonden lang dat was er weer tijd voor handwerk. Robertha was een kussen aan het borduren,blauw met wit het werd heel mooi.Als het brei werk klaar was zou Mientje ook weer eens wat gaan borduren. Hertha was niet zo handwerkerig, na dat ze een quiltje had gemaakt was het nu even over die zat liever met haar neus in een boek.

Overdag was ze veel in de winkel, daar werd ook heel hard gewerkt ze waren met de voorgevel bezig, volgens de laatste berichten waren de erker, het raam en de deur geschilderd, in het boven raampje moest nog glas in lood komen en dan was dat ook was het klaar. Mientje kon best begrijpen dat als ze de hele dag bezig was ze s’avonds het lekker vond dan een boek te pakken.

Daar hoorde Mientje de postbode wat zou die nu weer brengen de laatste tijd was het niet veel goeds geweest.
Mientje ging naar de deur om de post aan te pakken. “Dag juffrouw, er zijn twee brieven voor juffrouw Hertha, alstublieft en nog een prettige dag”. De postbode knikte beleefd en vertrok weer.
“Prettige dag” zei Mientje en keek naar de afzenders, een brief van Martin en de andere van ………Kees. ” Ja daar kon je natuurlijk op wachten “mompelde Mientje en liep de kamer weer in. “Moeder is de post geweest”Hertha kwam ook de kamer in. “Ja Kind twee brieven alle twee voor jou, alsjeblieft”. Hertha pakte de brieven aan en kreeg een kleur. “Hé een brief van Martin..……..O……… en een van Kees, die had ik eigenlijk wel verwacht, maar hij kan nu even wachten ,ik ga eerst de brief van Martin lezen”. Hertha schuurde haastig de brief open en der kleur op de wangen werd nog roder. Haar ogen schoten over het papier en er kwam een brede glimlach op haar gezicht. “O …..Moeder hij komt over een paar dagen en dan blijft hij nog twee dagen voor hij weer naar Frankrijk gaat….en …eh hij mist me….. en het schilderij wordt …….. mooi….en…..”Hertha struikelde bijna over haar woorden. “Rustig kind, Keuken en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd, zo stil als je de hele week was zo druk ben je nu”zei Mientje. “Ja moeder, dat weet ik ook wel, dat kwam om dat ik mijn gevoel weer een beetje op een rijtje wilde krijgen, u heb best gemerkt dat ik een beetje verliefd op Martin geworden was en dat ik hem niet echt koud liet…… had ik ook best wel in de gaten. Maar er was verder niks nog tussen ons gebeurd, en nu schrijft hij dat hij me mist, dus voelt hij echt wel wat voor mij……… toch.

Na die brief van Pauline was alles zo verwarrend, de hele film van Kees kwam weer langs. Ik ben destijds naar Canada gegaan om dat Kees mijn grote liefde was, daar ben ik met hem getrouwd, zonder dat jullie er bij waren. De eerste jaren waren zo fijn en zo goed, als ik daar aan terug denk zou ik zo weer terug willen gaan.
Maar…….maar het allemaal zo anders gelopen en dat met Pauline dat heeft zo veel zeer gedaan dat is voorlopig echt nog niet over. En of het iets met Martin wordt, moeder ik weet het echt niet, ik heb ook nog een paar kinderen die zeker voor gaan.
Maar het voelt wel heerlijk aan, dat er iemand zo veel aandacht voor je heeft, begrijpt u dat?” Hertha keek haar moeder vragen aan.

Mientje knikte en zei “Kind, ik ben zo blij dat je er over begonnen bent, ik maakte mij al grote zorgen. Ik kan best begrijpen, dat je het fijn vind, dat Martin, zo veel tijd aan je besteed, het is ook een hele aardige jongen, en dat je verliefd was dat zag je al van verre, maar ik ben behoudend omdat ik het vreselijk zou vinden als je weer met verdriet geconfronteerd zou worden. Dat wat Kees je aangedaan heeft is nog maar zo kort geleden, je ben nog eens officieel gescheiden. Hoewel dat nog niet eens het belangrijkste is, lief kind laat komen wat er komt, neem geen overhaaste beslissingen. Ik gun je alle geluk van de wereld en vertel me alles, alsjeblieft, wat je ook doet, want als je zo loopt te zwijgen met van die rimpels boven je ogen, daar kan ik niet echt tegen”.

Hertha stond op en sloeg de armen om haar moeder heen en gaf haar een dikke kus op de wang. “ Moeder ik loop niet met mijn hart op mijn tong, maar ik ga echt niet over een nacht ijs, dus maak je niet ongerust over mij, ik zal echt proberen eerder met u te praten, ik zie heus wel dat u je zorgen er over maakt, maar alles komt vast wel goed. Zullen we nu die brief van Kees ook maar open maken? Anders lopen we weer dagen met vraag tekens rond.”
Hertha was weer gaan zitten en had de brief al opengescheurd “ Ik lees hem gelijk maar voor hij is niet echt lang en dan hoeft u niet nieuwsgierig te zijn “zei Hertha en knipoogde naar haar moeder.

Lieve Hertha,
Ik durf je haast niet te schrijven na alles wat er is gebeurt. Echter ik hou nog steeds van je en kan nu niet meer begrijpen hoe het zo gekomen is.

Misschien voelde ik me wel eenzaam toen je was weggegaan, ik kan het anders niet verklaren. Ik hoop dat je me kunt vergeven en misschien kunnen wij later nog weer samen verder gaan, dat is mijn grote wens nu.


Binnenkort hoop ik je een langere brief te sturen als de emoties wat zijn afgevlakt.

Liefs en het allerbeste Kees

“Pffff Moeder, dit is toch echt niet te geloven, had hij dat niet eerder kunnen bedenken,voor dat hij met Pauline aan de rol ging, nu hij de bons gehad heeft van Pauline, ben ik zeker weer goed genoeg, nou echt niet,Vader had gelijk, hij is echt een flapdrol.”zei Hertha uit de grond van haar hart.

zondag 6 januari 2008

Brief van Pauline

“Dag,….. Dag,” Hertha stond bij het hek te zwaaien of haar leven er van af hing. Martin liep op de weg en zwaaide met de zelfde enthousiasme terug.
Martin was nog even gedag wezen zeggen en vertrok weervoor een poosje.
Mientje vroeg zich af hoe lang hij weg zou blijven, zo ver ze het kon bekijken, waren die jongen en haar dochter stapel verliefd. Eigenlijk hoopte ze dat verkeerd gezien had, maar een blinde kon het gewoon aanvoelen. Ach ze zou wel zien hoe dit afliep, ze kon er toch niks aan doen, het liep zo als het liep. Daar hielp geen moedertje lief aan. Mientje ging naar binnen Hertha zou zo ook wel komen, zo gauw Martin uit het zicht was.

Adriaan heb een vuilnisbak gemaakt die zou ze gelijk mee naar boven nemen. Robertha zou daar ook wel blij mee zijn, ze zou hem op de veranda zetten en dan hoefde je niet voor elk schilletje en rommeltje naar beneden te lopen.
Toen Mientje van de veranda weer naar binnen kwam, zat Hertha al aan de tafel.
“Moeder ik lust wel een lekker kopje thee, Martin gaat nu eerst naar Amsterdam naar een vriend en als hij daar weggaat komt hij nog even langs voor hij weer naar Frankrijk gaat.” Hertha had een kleur en haar ogen straalde. Mientje schonk de thee in en luisterde naar de dingen die Hertha vertelde over hoe leuk Martin was en dat het schilderij zo mooi werd, dat hij zo lief voor zijn moeder was. “Ik wil je plezier niet bederven, maar er ligt hier in de la nog een ongelezen brief, zou je die niet eens in kijken”zei Mientje. Ze maakte de la open en reikte Hertha de brief aan. “Ja hoor Moeder, ik had er echt wel aan gedacht , ik lees hem nu gelijk, mijn humeur is zo goed daar kan die brief toch niks aan kan veranderen” Hertha scheurde de brief open en begon te lezen. Mientje zag dat het gezicht van haar dochter hoe langer hoe somberder werd terwijl ze de brief las ook verschenen er dikke tranen in haar ogen toen ze de brief uit had staarde ze een hele poos in het niets. “Is het zo erg” vroeg Mientje na een poosje.
”Ja………eh…..eigenlijk wel, ik weet niet echt, wat ik hier mee moet Moeder, luister ik zal u de brief wel voor lezen”. Hertha slikte een paar keer en begon de brief voor te lezen.

Lieve Hertha,
Je zal het wel vreemd vinden van mij een brief te krijgen. Ik weet ook niet of je hem zal lezen, want ik kan mij voorstellen dat je hem dicht laat of misschien wel terug zal sturen. Dit risico neem ik dan maar. Als je deze brief leest zit ik op de boot naar Holland toe. Ik trouw niet met Kees, dus ik hoop eigenlijk dat je de papieren, dat je instemt met de scheiding nog niet terug gestuurd hebt. De Baby is half oktober geboren, het was veelte vroeg en heeft maar een uur geleefd. Het was een meisje en is in het ziekenhuis geboren ik ben heel ziek geweest de bevalling was een ramp waar ik gelukkig niet echt veel meer van weet. Daarna ben ik naar mijn vader en moeder gegaan, om op te knappen maar dat ging niet echt goed. Wel ben ik toen tot de ontdekking gekomen, dat het niet goed was als ik met Kees zou trouwen, ik denk eigenlijk dat hij nog altijd aan jou denkt en hij is wel twee maal zo oud als ik zelf ben.


Mijn moeder heeft haar zuster mijn tante geschreven die in Breda woont dat ik maar niet opknapte. Ze hebben aangeboden dat ik nu bij hun een jaartje mag komen om weer een beetje op verhaal te komen. Kees vond het ook een erg goed idee dat ik weg ging ,daar om denk ik dat hij eigenlijk blij is dat hij van mij af is. Nu ga ik met de boot naar Holland begin januari kom ik aan in Rotterdam en ga dan naar Breda naar mijn oom en tante en nichtje Caroline. Ze is net zo oud als ik. Mijn Oom is daar huisarts. Dit is mijn verhaal ik hoop dat je me eens vergeven kan maar ik zou ook kunnen begrijpen als je dat niet kan. Ik heb je wel gemist en ook de kinderen je ben altijd heel goed voor me geweest daar voor nog mijn oprechte dank.Je hebt mij altijd zo goed behandeld, zo lief en goed ben je altijd voor mij geweest. Daarom heb ik zo vreselijke spijt van dat ik je zo veel pijn heb gedaan. Ik hoop dat je begrijpt dat ik je schrijf. Het spookt maar door mijn hoofd dat ik je vriendschap zo te grabbel heb gegooid. Lieve Hertha het spijt me zo......dat ik me geen raad weet
Ik schrijf hier onder wel het adres van mijn oom en tante als je ooit contact met me wil.
Groetjes Pauline.

Hertha keek haar moeder aan “ zielig hè van die baby, verder weet ik echt niet wat ik hier mee moet”.

zaterdag 5 januari 2008

Start van het nieuwejaar




De start van het nieuwejaar is goed verlopen . Na een gezellige oudejaarsavond met wat familie zijn we weer met frisse moed aan het jaar begonnen. Nieuwjaars dag gebruncht in Hilversum daar na een rustige dag gehad.


2 Januari de boom op geruimd en het huis toen was het nog maar woensdag daar na heerlijk aan het knutselen , de winkel pui van een deur voorzien, ook nog een borduurwerkje van een beertje af gemaakt . Dat is een schilderijtje geworden. Vrijdag zijn Maikel en Sanne geweest om dat het vakantie is dat was ook heel erg leuk , we hebben gesjoelt ze vonden het prachtig. Vooral dat Opa en Oma verloren. Van morgen is Ingrid geweest en hebben we een ouderwetse vuilnis bak gemaakt


zo zie je maar een goede start

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein