Mientje's zorgen

Mientje had gehoopt, dat ze na de feestdagen een beetje in rustiger vaarwater terecht zouden komen. Maar het zag er niet echt naar uit. Sinds Hertha de brief van Pauline geopend had, was ze opmerkelijk stil geweest. Dat ze met de feestdagen zo vrolijk was leek wel een eeuwigheid geleden. Ook had ze het helemaal niet meer over Martin en dat was iets waar Mientje zich toch over verbaasde. Ze zou, als de gelegenheid zich voor deed, toch eens proberen een gesprek met haar aan te knopen. Joop had gezegd dat, dat vanzelf wel zou komen en ze daar maar niet druk over moest maken. Wel had Joop tegen Hertha gezegd, dat ze haar hart moest volgen maar dat hij Kees een grote flapdrol vond en dat het grootste excuus voor hem nooit genoeg zou zijn. Verder was er niet meer over gesproken. En dat was iets waar Mientje totaal niet tegen kon, die wilde altijd alles gelijk uitgesproken hebben. Hertha leek in dat opzicht precies op haar vader, eerst de boel uitknobbelen en dan kwam de beslissing.
Mientje zuchtte eens diep, keek toen weer naar heer breiwerk, ze schoot al lekker op. Ze was begonnen aan een trui voor Geertje maar hij werd wel een beetje groot volgens Hertha, maar dan zou ze er wel in groeien. Mientje was sneller er mee gegaan als dat ze had dacht. De vorige trui had 3 jaar geduurd en toen was ze er inmiddels uit gegroeid dat zou dit keer niet vast niet gebeuren. Ze moest alleen de mouwen nog breien en dan was hij klaar. Ja nu het winterdag was en de avonden lang dat was er weer tijd voor handwerk. Robertha was een kussen aan het borduren,blauw met wit het werd heel mooi.Als het brei werk klaar was zou Mientje ook weer eens wat gaan borduren. Hertha was niet zo handwerkerig, na dat ze een quiltje had gemaakt was het nu even over die zat liever met haar neus in een boek.

Overdag was ze veel in de winkel, daar werd ook heel hard gewerkt ze waren met de voorgevel bezig, volgens de laatste berichten waren de erker, het raam en de deur geschilderd, in het boven raampje moest nog glas in lood komen en dan was dat ook was het klaar. Mientje kon best begrijpen dat als ze de hele dag bezig was ze s’avonds het lekker vond dan een boek te pakken.

Daar hoorde Mientje de postbode wat zou die nu weer brengen de laatste tijd was het niet veel goeds geweest.
Mientje ging naar de deur om de post aan te pakken. “Dag juffrouw, er zijn twee brieven voor juffrouw Hertha, alstublieft en nog een prettige dag”. De postbode knikte beleefd en vertrok weer.
“Prettige dag” zei Mientje en keek naar de afzenders, een brief van Martin en de andere van ………Kees. ” Ja daar kon je natuurlijk op wachten “mompelde Mientje en liep de kamer weer in. “Moeder is de post geweest”Hertha kwam ook de kamer in. “Ja Kind twee brieven alle twee voor jou, alsjeblieft”. Hertha pakte de brieven aan en kreeg een kleur. “Hé een brief van Martin..……..O……… en een van Kees, die had ik eigenlijk wel verwacht, maar hij kan nu even wachten ,ik ga eerst de brief van Martin lezen”. Hertha schuurde haastig de brief open en der kleur op de wangen werd nog roder. Haar ogen schoten over het papier en er kwam een brede glimlach op haar gezicht. “O …..Moeder hij komt over een paar dagen en dan blijft hij nog twee dagen voor hij weer naar Frankrijk gaat….en …eh hij mist me….. en het schilderij wordt …….. mooi….en…..”Hertha struikelde bijna over haar woorden. “Rustig kind, Keuken en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd, zo stil als je de hele week was zo druk ben je nu”zei Mientje. “Ja moeder, dat weet ik ook wel, dat kwam om dat ik mijn gevoel weer een beetje op een rijtje wilde krijgen, u heb best gemerkt dat ik een beetje verliefd op Martin geworden was en dat ik hem niet echt koud liet…… had ik ook best wel in de gaten. Maar er was verder niks nog tussen ons gebeurd, en nu schrijft hij dat hij me mist, dus voelt hij echt wel wat voor mij……… toch.

Na die brief van Pauline was alles zo verwarrend, de hele film van Kees kwam weer langs. Ik ben destijds naar Canada gegaan om dat Kees mijn grote liefde was, daar ben ik met hem getrouwd, zonder dat jullie er bij waren. De eerste jaren waren zo fijn en zo goed, als ik daar aan terug denk zou ik zo weer terug willen gaan.
Maar…….maar het allemaal zo anders gelopen en dat met Pauline dat heeft zo veel zeer gedaan dat is voorlopig echt nog niet over. En of het iets met Martin wordt, moeder ik weet het echt niet, ik heb ook nog een paar kinderen die zeker voor gaan.
Maar het voelt wel heerlijk aan, dat er iemand zo veel aandacht voor je heeft, begrijpt u dat?” Hertha keek haar moeder vragen aan.

Mientje knikte en zei “Kind, ik ben zo blij dat je er over begonnen bent, ik maakte mij al grote zorgen. Ik kan best begrijpen, dat je het fijn vind, dat Martin, zo veel tijd aan je besteed, het is ook een hele aardige jongen, en dat je verliefd was dat zag je al van verre, maar ik ben behoudend omdat ik het vreselijk zou vinden als je weer met verdriet geconfronteerd zou worden. Dat wat Kees je aangedaan heeft is nog maar zo kort geleden, je ben nog eens officieel gescheiden. Hoewel dat nog niet eens het belangrijkste is, lief kind laat komen wat er komt, neem geen overhaaste beslissingen. Ik gun je alle geluk van de wereld en vertel me alles, alsjeblieft, wat je ook doet, want als je zo loopt te zwijgen met van die rimpels boven je ogen, daar kan ik niet echt tegen”.

Hertha stond op en sloeg de armen om haar moeder heen en gaf haar een dikke kus op de wang. “ Moeder ik loop niet met mijn hart op mijn tong, maar ik ga echt niet over een nacht ijs, dus maak je niet ongerust over mij, ik zal echt proberen eerder met u te praten, ik zie heus wel dat u je zorgen er over maakt, maar alles komt vast wel goed. Zullen we nu die brief van Kees ook maar open maken? Anders lopen we weer dagen met vraag tekens rond.”
Hertha was weer gaan zitten en had de brief al opengescheurd “ Ik lees hem gelijk maar voor hij is niet echt lang en dan hoeft u niet nieuwsgierig te zijn “zei Hertha en knipoogde naar haar moeder.

Lieve Hertha,
Ik durf je haast niet te schrijven na alles wat er is gebeurt. Echter ik hou nog steeds van je en kan nu niet meer begrijpen hoe het zo gekomen is.

Misschien voelde ik me wel eenzaam toen je was weggegaan, ik kan het anders niet verklaren. Ik hoop dat je me kunt vergeven en misschien kunnen wij later nog weer samen verder gaan, dat is mijn grote wens nu.


Binnenkort hoop ik je een langere brief te sturen als de emoties wat zijn afgevlakt.

Liefs en het allerbeste Kees

“Pffff Moeder, dit is toch echt niet te geloven, had hij dat niet eerder kunnen bedenken,voor dat hij met Pauline aan de rol ging, nu hij de bons gehad heeft van Pauline, ben ik zeker weer goed genoeg, nou echt niet,Vader had gelijk, hij is echt een flapdrol.”zei Hertha uit de grond van haar hart.