maandag 24 december 2007

Martin (vervolg)

…………..leuk” Hertha begon het verhaal te vertellen
Ze waren in de winkel bezig toen er iemand naar binnen wilde maar omdat de winkel nog niet open is, lieten ze hem eerst staan. Maar die jonge man bleef maar tikken op het raam en toen ze de deur open deed en hij in Hollands met een Frans accent begon te vertellen dat hij die winkel als Atelier gebruikt had toen begonnen ze het te snappen. Coba was in het keukentje bezig en maar toen die, die man zijn stem hoorde, rende ze de winkel in en begon hem spontaan te zoenen. Tante Anna en Willemijn en Hertha hadden even heel gek staan kijken . Coba keek toen ook even heel beschaamd maar kwam toen met de verklaring, zal ik jullie even voorstellen.”Dit is mijn zoon Martin”. Coba had niet van haar zus over haar zoon mogen praten omdat het een schande voor de familie was. Zo wist niemand dat ze een zoon had. Maar nu vond ze toch, dat we het maar moesten weten, want om zo.n groot geheim jaren voor je te moeten houden viel niet mee.

Martin was de zoon van de kunstschilder waar Coba een tijd mee samen gewoond had.Toen ze zwanger was geworden, had hij haar vaarwel gezegd. Coba had de baby gekregen, in een klooster. En omdat Coba de jongen niet had willen afstaan, waren ze samen een periode in het klooster gebleven. Later kon ze weer gouvernante bij een gezin worden en ze mocht "Martin," want zo had ze de jongen genoemd, mee brengen. Het kind werd familie op genomen of het hun eigen kind was. En zo waren moeder en kind jaren bij elkaar gebleven. Tot dat Coba erg ziek was geworden en weer terug naar Nederland kwam. Ze kon toen bij haar zus komen wonen, maar er was geen sprake van geweest dat ze haar zoon mee bracht. Inmiddels bleek dat Martin het talent van zijn vader geërfd had, hij had een paar jaar op de kunst academie geweest. Deze studie was betaald door de familie waar Coba gewerkt had en Martin had daar mogen blijven wonen. Later was hij met een aantal vrienden in een huis gaan wonen en probeerde zo met schilderen zijn centen te verdienen wat redelijk goed lukte. Hij schilderde nog regelmatig portretten voor de familie, die hun toen zo liefde vol hadden opgevangen. Met de vader van Martin had Coba nog een keer contact gehad, hij kwam vragen of ze nog geld had, want hij was weer eens bankroet, Coba was toen heel erg kwaad geworden en had hem de deur uitgezet. Hij had zich nooit om Martin of haar bekommerd. En of hij nog ergens rond zwierf, ze wist het niet. Coba had gestraald toen ze alles vertelde, je kon zien dat ze zo trots was, op haar zoon.
Tante Anna was heel blij dat ze het verteld had en vond gelijk dat Martin moest blijven logeren en nu was Willemijn even aan het helpen de zolderkamer in orde te maken.

“Moeder wat erg hé, als je niet over je kind mag praten omdat dat niet uitkomt in de familie, het is toch je kind, wat zal dat moeilijk geweest zijn voor Coba” zei Hertha aan het einde van haar verhaal. Mientje knikte “Ja kind, maar wat fijn dat ze nu gezellig, met haar zoon en de kerst dagen door kan brengen.”.
Joop en Pim kwamen binnen, alle twee met een grote grijns op hun gezicht.
“Zijn de kinderen boven “vroeg Joop. “Dan moeten ze nu naar beneden komen
want Willemijn staat beneden te wachten,, Floortje moet naar huis, maar jullie moeten eerst allemaal mee, in de tuin gaan kijken, we hebben een verassing.” Joop knipoogde naar Hertha.



Mientje dacht nog even aan de brief in de la, het was goed dat hij daar nog lag wie weet hoeveel onrust die nog zou brengen, ze zouden er eerst een paar gezellige dagen van gaan maken.
De kinderen kwamen naar beneden en ze gingen met z’n allen naar de tuin om te kijken naar de verassing .

1 opmerking:

Anoniem zei

Leuk Joke dat huis met die verlichting.
Waneer gaat ze die brief eindelijk lezen????

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein