zondag 2 maart 2008

Onverwacht bezoek ( slot)


“He wie komt er nu weer?” dacht Mientje het was echt een dag vol verassingen.
De deur ging open en Geertje, Pieter en een jong meisje kwamen de kamer binnen. “Oma ……Oma dit is Pauline ze woonde bij ons in Canada en toen wij weg gingen is ze bij vader gebleven en …..toen..”Geertje stopte haar verhaal toen ze verder in de kamer keek en haar vader zag zitten. Haar ogen werden groter. “Vader…..vader…ben u het echt,Pieter kijk eens vader zit daar op de stoel” Pieter die in middels ook binnen was gekomen liep gelijk op zijn vader toe en gaf hem een hand.
“Vader wat leuk dat u naar ons toe komt,ben u al lang in Holland” heel Pieter`s gezicht straalde . Geertje liep ook naar haar vader toe maar minder enthousiast als dat Pieter deed. Kees keek naar zijn kinderen maar ook naar Pauline die in de deur opening stond. Ze was als een jonge dame naar binnen gestapt maar ze stond er nu bij of ze direct de benen zou willen nemen. Hertha die met de kleine Johanna naar beneden was gekomen verschoot van kleur toen ze Pauline zag “Waar kom Jij vandaag “bracht ze met veel moeite uit.
Pauline staarde naar de grond en fluisterde “Ik geloof niet dat dit het juiste moment is om op bezoek te komen, ik was gekomen om dat ik de kinderen en jou wilde zien en ……en….nu gaat alles echt fout, nu komt het nooit meer goed, ik zag de kinderen buiten lopen, en die vroegen of ik mee ging ,ik durfde niet maar Pieter haalde me over en toen…….ik wist niet …..dat Kees en nu ….ik denk ….dat …. .ik ga wel .” De tranen rolde over Pauline`s gezicht. ”Het spijt me……ik ..” ze draaide zich om, om door de deur te verdwijnen. ”Stop” zei Joop “zo laten we jou niet weg gaan, je ben helemaal overstuur”
Kees die ook zich alles behalve gemakkelijk voelde stond op en zei ”Ik denk dat ik maar opstap, als het goed is kom ik over een paar dagen weer”. Met grote stappen liep hij naar de deur “Vader we hebben u maar even gezien moet u echt weg”vroeg Pieter verdrietig. “Ja …kind het spijt me , maar over een paar dagen ben ik er weer en dan blijf ik langer….. en dan wil ik alles van jullie weten”. Kees keek nog even naar Hertha, die een Pauline zakdoek had gegeven ook kon hij niet nalaten even heel doordringend naar Pauline te kijken en toen liep hij de deur uit. Allemaal keken ze heel beduusd naar de deur, waar Kees door verdwenen was.
Hertha zakte op een stoel en zei “Hij heeft niet eens naar Johanna gekeken “. De kinderen keken Pauline die nog met een zakdoek in de hand stond te snikken en niet wist waar ze moest kijken. “Zo.. zo Pauline ik zou maar op een stoel gaan zitten, en waar kom jij zo plotseling vandaan “zei Joop die vond dat er toch wat gebeuren moest. “Ik ben met Tante en Caroline naar hier gekomen om dat tante hier op bezoek ging bij een nicht en toen zijn Caroline en ik gaan zoeken waar jullie woonde om dat ik hoopte de kinderen en Hertha te kunnen zien.Toen we in het dorp liepen zegen ze opeens Geertje en Pieter en nog een meisje lopen. Pieter zag mij het eerst. En die was zo blij...... en toen kwam juffrouw Willemijn ......en toen we gezegd hadden wie we waren zei ze dat we maar mee moesten gaan, Dat Hertha het vast wel fijn zou vinden als ze mij zou zien . maar ik wist echt niet ………dat Kees hier zou…..”verder kwam Pauline want weer liepen de tranen over haar gezicht. Hertha keek naar Pauline die nog steeds niet op de stoel zat. En gebaarde dat ze nu echt moest gaan zitten.
“Luister”zei Hertha “ik ben van middag kompleet overrompeld eerst door Kees en daar na door Jou en ik weet niet wat ik hier allemaal op zeggen moet, je begrijpt zeker wel, dat ik ook niet weet, wat ik hier mee aan moet en zeker al niet nu de Kinderen er bij zijn en als ik vragen mag waar is Caroline nu”. “O die zit buiten op de bank te wachten want we moeten zo terug om dat Tante vandaag nog terug wil naar Breda , ik moet nu echt gaan……….Hertha het spijt me zo” zei Pauline die al was op gestaan en naar de deur liep. “Ja ……Ja …dat komt en dat gaat maar, of we een doorgangshuis zijn. Jongedame ik begrijp dat je nu weg moet hopelijk horen we nog eens wat van je “zei Joop die de hele situatie meer dan zat was. “Dag ..Pieter… dag Geertje en dag Hertha ik schrijf je wel “en weg was Pauline. Na dat de buitendeur was dicht geslagen keken Mientje, Joop en Hertha elkaar aan. De kinderen stonden met grote ogen nog naar de deur te staren. “Dat was een verassing hè Moeder “zei Geertje
Hertha zuchtte “Ja dat was echt een verassing”
( Pauline is gemaakt door Betty)

Geen opmerkingen:

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein