zondag 20 januari 2008

Ziek

Mientje liep te schuifelen in de kamer, ze voelde zich helemaal niet lekker. Plotseling was ze rillerig en heel verkouden geworden en dat kwam helemaal niet uit.
Straks zou tante Anna komen om koffie te drinken, dat was vorige week al afgesproken. Hertha was ruim een uur geleden naar tante Anna,s huis gegaan om dat Martin daar nog was en toen was er nog niks aan de hand. Anders had ze het bezoek wel afgezegd. Martin zou vandaag weer vertrekken naar Frankrijk. Hij was eergisteren uit Amsterdam gekomen en was gelijk naar hun huis gekomen om Hertha te zien. Mientje moest ondanks haar zieke gevoel grinniken. “Die jongen was echt tot over zijn oren verliefd op Hertha”. Hij had haar schilderij bij zich maar ze mocht het niet zien ze moest alleen nog even poseren omdat het nog niet naar zijn zin was. En toen had hij het weer mee genomen en als hij nu weer kwam zou het af zijn.. De manier hoe hij naar Hertha keek deed zelfs Mientje’s hart smelten. Ze was echt benieuwd hoe lang Martin in Frankrijk zou blijven. Ze zou niet raar op kijken als hij binnen een maand er weer zou zijn. Maar hij moest een paar opdrachten gaan vervullen. Want zoals Martin zelf zei ,hij kon niet van de wind leven. Hertha genoot met volle teugen van al die aan dacht haar ogen staalde en niets was haar te veel. Na het gesprek en de brief van Kees, had ze wel geprobeerd om Mientje meer deelgenoot te maken van haar ideeën en gevoelens. Mientje kon ook heel goed merken dat ze toch heel voorzichtig was. “Ik heb mijn zinnen in de eerste plaats op het winkeltje gezet,ik vind het zo leuk om iets voor ons zelf te hebben en proberen zelf de kost te gaan verdienen in combinatie met de opvoeding van de kinderen, die kans heb ik nu en dat geeft ook een heel onafhankelijk gevoel en u heb zelf gezegd dat ik niet te hard van stapel moet lopen. Nee die winkel geeft zo veel afleiding, dat ik zo, zelf, goed tot de ontdekking kan komen, wat ik eigenlijk echt helemaal zelf wil.”had Hertha gezegd.
Goed Martin verdween vandaag weer en ze zouden wel zien hoe het zich verder ontwikkelde.
Mientje stond echt te rillen toen de bel ging. Mientje schuifelde naar de deur om hem te openen . Tante Anna stapte snel naar binnen en schrok toen ze haar nicht zag.
”Lieve Mientje, wat zie jij er uit volgens mij, moet je in je bed liggen, je ziet zo wit als een doek en je staat te trillen als een rietje, zijn Robertha en die mannen er niet.?” Mientje schudde haar hoofd. “Joop en Pim zijn naar de stad en Robertha is boodschappen gaan doen, ze zal zo wel komen en ik ben net niet lekker geworden, ik heb nog niet eens koffie gezet” zei Mientje.” Dat hoeft ook niet, ik zet zo een kopje thee, dat is zo klaar, maar jij gaat nu eerst je bed in, want daar hoor je. Dan krijg je van mij een kopje thee en dan ga ik weer terug naar huis lopen, en die koffie kom ik later wel drinken.”zei Anna op een manier die geen tegenspraak dulden. Mientje vertok naar boven, trok haar pon aan en schoof tussen de lakens, ze had het nog steeds heel erg koud maar was wel erg blij dat ze nu in bed lag. Na een minuut of tien kwam tante Anna met een lekker kop warme thee.”Drink maar lekker op, word je warm van, ik ga nu naar huis toe, zal ik Hertha naar huis sturen? , Martin is toch al weg. Ik heb al een kop thee genomen . Kind ik heb je zo veel te vertellen maar dat komt later wel wordt eerst maar beter.”
“Dank u wel tante, als de kinderen uit school zijn komt Hertha wel naar huis en Robertha komt straks ook mmmm….. die thee is lekker, dank u wel .” zei Mientje terwijl ze de warme thee op dronk. Tante liep naar de deur “Ik ga nu, zal de deur wel het slot trekken “Anna verdween en even later hoorde Mientje dat de buitendeur werd dicht getrokken. Rillend bleef ze in bed achter.

1 opmerking:

Anoniem zei

Arme Mientje laat ze maar goed uitzieken . Beter schap

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein