zondag 3 februari 2008

Bezoek

Mientje begon zich weer een beetje mens te voelen,hoewel ze nog niet helemaal 100% was. Ze was nog erg moe en ze sliep ook nog veel en soms droomde ze alles aan elkaar vast. Maar niet ze erg als die keer van Geertje, dat Kees haar mee wilde nemen.
Telkens als ze er aan dacht kreeg ze nog steeds een raar gevoel. Toen ze het aan Joop en Hertha vertelde moesten die er een beetje om lachen. Maar Joop had het plan om een konijnen hok te gaan maken maar even voor onbepaalde tijd uit gesteld. Hij had gezegd: “Lieve Mientje, als ik je er gerust mee stel wacht ik met dat konijnen hok en ga ik eerst maar een werkbank maken in de schuur dat is eigenlijk veel handiger en Pieter krijgt in april, voor zijn verjaardag, pas een konijntje. Ik heb nog tijd genoeg en als Pieter mij dan wil helpen zou het geweldig zijn.” Mientje was enigszins gerust gesteld. Mientje had wel tegen Geertje gezegd dat ze nooit zomaar met iemand mee mocht gaan ook al was het haar vader maar, dat ze dat altijd eerst moest komen zeggen. Geertje had haar met grote ogen aan gekeken en toen zei ze : “Oma dat wist ik toch al, dat mag ik toch nooit”. Hertha had op de droom van Mientje gereageerd: “Dat Kees zo iets nooit zou doen, dat hij duizenden kilometers weg was en echt zijn boerderij niet in de steek zou laten om hier heen te komen, eigenlijk zou het wel romanties zijn als hij voor haar en de kinderen hier heen zou komen.” Dat laatste had ze met zo,n gezicht gezegd dat Mientje er zelfs om lachen moest. Ze zou het dus maar proberen van zich af te zetten. Nu zat Mientje lekker warm in de keuken in haar schommelstoel naast het fornuis, dat was eigenlijk best een fijn plekje, ze kom zo gemakkelijk de koffie op schenken. Tante Anna zou zo koffie komen drinken als ze kwam was de koffie in ieder geval klaar. O….. daar was ze al, ze hoorde Robertha de deur open doen. Even later stapte Anna de keuken binnen. “Zo nicht, je ziet er beter uit als de vorige keer toen ik hier was, hoe gaat het nu met je “ was Anna’s begroeting. Mientje zei dat het goed met haar ging dat ze alleen nog erg slap was maar dat zou wel weer overgaan als ze weer helemaal op de been was. “Je heb me anders wel laten schrikken hoor, ik had je zo veel te vertellen, maar dat zal ik nu maar doen.” Anna was bij de gezellig bij Mientje, aan de tafel geschoven. “Weetje “begon ze te vertellen “wat er in de krant stond. in New York was een Nederlands echtpaar opgepakt, ze probeerde vervalste schilderijen aan de man te brengen , het paar had grote gokschulden. De heer J was in Nederland notaris geweest was wegens schulden gevlucht. Dat is vast onze notaris” zei Anna. Anna (vervolg) Het was maar een klein berichtje maar het viel me gelijk op. Mientje knikte “Zou dat schilderij wat hier hangt ook een vervalsing zijn” vroeg Mientje. “Volgens mij niet, maar zeker weten doe ik het niet”zei Anna .
“We zullen het Martin is vragen als hij hier weer is, die zal er wel verstand van hebben” zei Mientje.” O dat kan je dan erg snel doen” antwoordde Anna. “Net voor dat ik hierheen kwam, ging de bel en stond hij voor de deur, hij had volgens mij het schilderij van Hertha bij zich, hij ging even naar zijn moeder en toen zag ik hem naar het winkeltje toe gaan. Hertha was daar met Willemijn aan het op ruimen, volgens mij is die jongen zo verliefd als een jonge hond”.
“Zo dat is echt snel , hij zou pas met de Pasen komen, ach jongelui die verliefd zijn doen soms zulke dingen” zei Mientje.
Robertha, Joop en Pim kwamen binnen. “Zo wij lusten nu eindelijk wel eens koffie, dag Anna” begroette Joop zijn tante . Iedereen schoof aan en er werd gezellig gebabbeld, over Hertha Martin , Mientje’s dromen , de winkel en de timmerkunsten van Joop. Ze zaten zo te praten, dat ze verbaast op keken toen Hertha met in haar kielzog Martin binnen kwamen. “Kijk eens “zei Hertha “Martin heeft mijn schilderij af en het is zó móói geworden”
Ze stond met de het schilderij in haar handen te stralen.
“Ja” zei Martin met zijn mooie franse accent “het is op een paar kleine dingen na klaar, was toch in de buurt dus ik breng het maar”. Iedereen begon te lachen.
“Ja ………..,ja, Parijs ligt om het hoekje, dus in de buurt” zei Joop en iedereen lachten nog harder. Martin stond een beetje beduusd te kijken, “Martin …….ik maakte maar een grapje, ik vind het een prachtig schilderij en ik het ook zo gauw mogelijk het willen brengen.” Zei Joop en terwijl hij dat zei gaf hij een vette knipoog. Zo wel Hertha als Martin kregen een kleur.’”Ik stap maar eens op “zei Anna om de aandacht van de blozende Hertha en Martin te doorbreken.
“Wat een gezellige verassende morgen was dit “ dacht Mientje

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Zo, ik ben de eerste!! Leuk Joke. En je schilderij is echt gaaf!!

xx Ingrid

Anoniem zei

Hij is weer leuk hoor je verhaal. Misschien moet je het toch later is gaan uitgeven. Hahahahaha.Op naar de volgende week. Je creatie is weer toppie mooi gemaakt en aangekleed.

GR lenie xxxx

Anoniem zei

Joke wat een leuke wending en Martin ziet er geweldig uit zijn schilderij ook
Groetjes Toos

Anoniem zei

Joke het was weer erg leuk.
Martin is heel mooi geworden.
een echte Fransman
dank je wel.
Groetjes Ria

Oud- Leeuwenstein

Oud- Leeuwenstein