Anna,s bezoek

Het was donderdag middag en Mientje zat na inspectie of alles er netjes uit zag even in een stoel in de erker van de mooie kamer. Ze liet haar ogen door de kamer dwalen. Eigenlijk moesten er nog een paar meubels bij komen Joop zijn secretaire en misschien nog een theekastje. Ze zou Adriaan het vragen zo gauw hij weer tijd had. Maar voorlopig zat dat er niet in want die was aan een ander werk begonnen. Robertha kwam binnen met de thee gevolgd door Joop, Pim en Hertha ze gingen allemaal aan tafel zitten en waren in afwachting van tante Anna. Die deze middag komen zou met gewichtig nieuws, wat te veel was om op te schrijven.Oud-Leeuwenstein: De Brief


Om even over drie stopte er een rijtuig voor het hek en tante Anna stapte uit. Ze had een groot pak onder haar arm. Het rijtuig waar nog een heer in zat, keerde en reed weer weg.
Toen Anna binnen was en iedereen begroet had ondeed ze eerst het pak van het papier dat er omheen zat “Dit was een van de redenen waarom ik jullie wilde bezoeken”. Het was een mooi schilderij van een zee gezicht. ” Ik weet niet wat ik hier mee aan moet”zei Anna
Na veel……. OH…. s en AH…s van de hele familie, dat het zo mooi was zette Anna zich op een stoel. En keek naar al de vragende gezichten..
“Ik zal jullie het hele verhaal vertellen en ook waarom ik Joop zijn advies nodig heb, maar ik lust eerst een lekker kopje thee want ik snak van de dorst”zei Anna.
Na de thee naar binnen gewerkt te hebben stak tante van wal.

“Er is heel veel gebeurt de laatste weken Mijnheer de Notaris, jou opvolger Joop, is met zijn vrouw, met de noorderzon vertrokken. Hij had wel vreemde vrienden was mij opgevallen en ze hadden dikwijls grote feesten tot diep in de nacht. Maar daar bemoeide ik mij niet mee.
Toen kwamen er twee heren en die moesten hem spreken, het ging er luid aan toe, ze zeiden dat ze de andere dag terug kwamen en als er niet betaald werd, zouden ze van het gerecht komen. De morgen daarop werd ik wakker van het geklop op de deur. En toen er niemand open deed ben ik door de binnendeur gegaan om de deur te openen. Voor mijn deur stond dat schilderij. Ik viel er bijna over, maar heb het toen maar even bij mij in de kamer gezet.
Voor de buiten deur, stonden die zelfde twee mannen en de veldwachter. Ze liepen mij bijna omver zo de spreekkamer in van mijnheer. Daar was het een verschrikkelijke rommel. Ook de kluis stond open en in al de ander vertrekken was het ook een bende en van Mijnheer en de juffrouw geen enkelspoor. De bedden onbeslapen, de kleding en alle waarde volle dingen waren weg. Toen wilde die mannen ook mijn woongedeelte in, maar gelukkig stak de veldwachter daar een stokje voor,die wist dat ik het gedeelte huurde en niets met de notaris te maken had alleen dat ik er woonde.” Anna haalde eens diep adem en wilde nog wel een kopje thee.
Iedereen had met open mond zitten luisteren. Na het kopje thee vervolgde Anna haar verhaal “Toen ik later weer in mijn kamer kwam zag ik het schilderij staan ik bekeek het, er was een briefje op geplakt. Daar op stond" Lieve juffrouw Anna het spijt ons verschrikkelijk dat we u zo veel overlast bezorgd hebben. Wilt u alstublieft dit als geschenk aanvaarden. Waarschijnlijk zal het uw leven ook drasties veranderen, daar voor onze wel gemeende excuus. Groeten aan uw dochter en misschien eens tot ziens
Ondertekend Jacques en de jufrouw. “Je kan begrijpen dat ik geheel onderste boven was ook al om dat het niet zo maar een schilderij is, maar een echte Johannes W. van Leeuwen “. de bekende schilder uit de vorige eeuw."
Anna haalde diep adem en ging verder “Toen heb ik het schilderij gelijk achter de kast gezet omdat ik bang was, dat ze het misschien willen hebben, ook al omdat het erg veel geld waard is en als schuldeisers er lucht van hebben, dat er bij mij waarde volle dingen in huis zijn, kunnen ze het misschien ook op eisen. Lieve Joop wat moet ik doen?”. Anna keek haar neef vragend aan.
Joop dacht eerst even na en begon toen te praten.”Anna ik denk dat je het schilderij gewoon mag houden maar ik zou het voor de zekerheid maar hier laten staan, of je moet weten, dat het niet van hun zelf was, dan moet je het terug hangen. Maar ik dacht dat ik het al gezien had toen ze kwamen wonen en dat is ruim drie jaar geleden dus ik neem aan dat het echt van de familie was.” Anna slaakte een zucht van verlichting. “Zie je wel ik wist wel dat jij een goede kijk op de zaak zou hebben”. En iedereen moest er wel om lachen dat Anna al zo opgewekt reageerde.
“En nu zou eigenlijk wel een lekker glaasje bessenjenever lusten Mientje want dit is nog maar het begin van mijn verhaal. “ zei Anna. Mientje haalde een fles uit de kelder en Hertha de glazen uit de kast. Nadat de glazen waren ingeschonken vervolgde Anna haar verhaal.“Je begrijpt dat ik daar niet wil blijven wonen, dat kan ik echt niet opbrengen, dus denk ik te.....................
(wordt vervolgd).