Weer thuis

De reis naar de Voorjaarsbazar in Arnhem was een succes geweest Robertha, Anna en Mientje hadden hun ogen uitgekeken, en ze hadden ook de nodige aankopen gedaan. Mientje had voor Joop een wandelstok gekocht, niet dat ze dacht dat Joop er mee ging wandelen maar het was altijd handig z’n ding. Ook had ze wat flessen wijn mee gebracht en een paar gezellige glazen.
Robertha had een schattig voeten bankje gekocht voor op haar slaapkamer. Voor Geertje hadden ze nog een poesje mee gebracht dat was ook leuk voor Rosa het was een kleine lapjes kat en Geertje had hem gelijk de naam Dora gegeven. O wat was ze blij ”Oma nu heb ik ook twee dieren om te verzorgen net als Pieter want die heeft twee konijnen” had ze gezegd.
Anna borduurzijde en stof om te borduren en ze hadden graszaad mee gebracht.
Joop was daar heel erg blij mee en had al heel snel na hun thuis komst het achterste gedeelte van de zij tuin in gezaaid. Dit was nu verboden terrein voor iedereen maar de poezen trokken daar niets van aan. Ook de logeer partij bij nicht Jo was erg gezellig geweest. Maar nu was alles weer achter de rug en het leven van alle dag ging weer gewoon verder.

Adriaan had toen ze weg waren de ankers die nog steeds op het huis moesten bevestigd. Aan de zijkant traditionele en aan de voorzijde echte sier ankers.
Aan de buitenkant was het huis zo goed als klaar maar in de tuinen zowel de zij als de voortuin moest echt nog wel het een en ander gebeuren. Joop had een sier boom besteld die in de loop van de week gebracht zou worden.
“Vrouw je krijgt je roze boompje, ik heb hem besteld”was de begroeting van Joop toen ze weer thuis kwamen. Ja Joop en Pim hadden niet stil gezeten toen ze weg waren. Hij had samen met Pim een kruiwagen gemaakt en een huishoudtrapje en verder had hij verf gehaald voor het tuinhek. Het zou wel groen zijn dacht Mientje.
Hertha was nog helemaal in de wolken na heer reisje naar frankrijk, ze vond eigenlijk dat haar garderobe aan vervanging toe was. Ze had zulke mooie dingen gezien hele mooie hoeden en japonnen, ze waren te mooi om jurk genoemd te worden vond ze. Martin was na het reisje weer direct naar Amsterdam gegaan omdat hij daar nog werk had. Maar hij ging proberen om hier in de beurt aan atelier en woonruimte te vinden want schilderen kon je overal en het platte land gaf hem meer inspiratie en hij woonde dan ook wat dichter bij zijn moeder had hij gezegd.
Mientje moest daar eigenlijk wel om lachen, volgens haar was het niet zijn moeder waar voor hij hier wilde wonen maar zat het meer in Hertha, bij wie hij in de buurt wilde zijn. Maar volgens Hertha was dat helemaal niet het geval.
Zo leek het er op dat alles weer een beetje normaal zou worden, maar daar moest je maar niet te vast op rekenen want als je dat dacht gebeurde er altijd wel weer iets. “Kom Mien je heb weer lang genoeg zitten dromen, in die tijd had je wel 10 bedden op gemaakt kunnen hebben, je heb nog meer te doen”sprak Mientje tegen zichzelf.
Ze stond op en verliet haar slaapkamer.